jueves, 28 de agosto de 2008

"Nos Hundimos" en 43º 23.14'N - 8º 24.39 W

"Nos Hundimos" achegouse estes dias ó faro en activo mais antigo do mundo:

A Torre de Hércules na Coruña.

Os barquiños tamén queren reclamar a consideración deste monumento coma Patrimonio da Humanidade e ista é a súa maneira de aportalo seu graniño de area

lunes, 25 de agosto de 2008

Los barquitos en Lisboa

Esta vez han sido tanto Nos Hundimos como Ence Fora da Ría los que han viajado juntos a la capital lusa. Y han aprovechado para visitar algunos lugares cercanos...


Desde el mirador del elevador de Santa Justa con Lisboa a los pies y el Castelo de Sao Jorge al fondo:



En el monasterio dos Jeronimos y en la torre de Belem:




Con el puente 25 de Abril al fondo:



En el monasterio de Batalha y en el Santuario de Fátima.

martes, 19 de agosto de 2008

Barquito en New York

Como os habiamos anunciado,nuestros barquitos salieron a navegar por el Atlantico este verano,y ya vamos recibiendo las fotos que nos los muestran por el mundo adelante.
Hasta New York ha llegado "Nos Hundimos",y se ha paseado por los monumentos mas emblemáticos de la ciudad de los rascacielos:

  • En el Empire State:


  • En Times Square:
  • En el museo Guggenheim:

lunes, 18 de agosto de 2008

Obrigado, obrigado



En Portugal en general, y en Lisboa en particular, los turistas españoles tienen fama de arrogantes y de exigir que cualquiera les entienda en español por lo parecido del idioma (aunque ellos no se den cuenta de que los portugueses se esfuerzan en que sean entendidos hablando el famoso portuñol). Afortunadamente, los gallegos nos salvamos de esta fama.

A pesar de ésto, los portugueses aprecian a los españoles pero no dejan de poner un toque de humor a dicha fama, como puede verse en este cartel que encontramos en el bar del mirador del elevador de Santa Justa en Lisboa. Uno de los sitios de paso obligado para los turistas, o para aquellos que quieran descubrir la esencia de Lisboa.

martes, 12 de agosto de 2008

Nadia Kaabi Linke

¿Quién es Nadia Kaabi Linke?, pues una artista tunecina de 30 años que creo se merecía ser nombrada en este blog.

Nadia es la autora de la instalación Give a name to your boat, que vimos en nuestra visita a la Bienal de Pontevedra 2008, y de donde rescatamos a nuestros ya famosos y viajeros barquitos de papel: Ence Fora da Ría y Nos Hundimos.

Si quereis saber algo más de ella os dejo dos direcciones:

Instalación Give a name to your boat en la Bienal de Pontevedra
Página personal de Nadia Kaabi Linke


Mientras tanto nuestros barquitos ya han vuelto, uno de hacer las américas; y otro de una capital europea. Y esta misma semana se marchan juntos a otra capital europea... Pronto veremos las fotos de sus viajes.

miércoles, 6 de agosto de 2008

Lisboa, unha cidade da que se namorar

resubido pola inminente viaxe á capital lusa


Coñecer Lisboa é unha das cousas mais fermosas que podes facer viaxando. Paseala podes facelo nun día, namorarte dela nunha tarde, comprendela imposible. ¿Por qué unha cidade como ésta pode ser o mesmo tempo a capital europea mais triste e unha das mais bonitas?


A saudade portuguesa imbúe esta cidade aberta o Tejo e o mar. Dende Galiza podemos entender moito destes sentimentos, pera esta cidade os mostra ela mesma, como os fados que cantan os seus, como os versos de Pessoa escribiu sobre ela. Pode ser porque tivo que levantarse das suas ruinas, pode ser porque así é a xente aberta o mar.
Perderse polos barrios lisboetas, percorrer as pequenas rúas da Alfama, camiñar pola Baixa, parar na praza do Rossío, seguir ata praza do Comercio, subir nun elevador ata o Barrio Alto, comer nas suas terrazas, pasear de compras por Chiado...
E subir a pé ata o castelo de Sao Jorge, coas mellores vistas de Lisboa.
E todo isto andando, polas suas costas, polo seu chan empedrado; como moito subir nun tranvía dos antigos. Descubrir Lisboa é chegar a noite esgotado e cos pes doridos, pero namorado desta cidade.
E durmir, non nun hotel dos modernos, o viaxeiro que descobre a verdadeira Lisboa durme nun Residencial, no corazón da zona antiga.
E ainda queda ir hasta Belem, coa sua torre, co mosteiro de Os Jeronimos. E queda a cidade moderna, a das grandes avenidas, a da Parque das Naçoes, a de Siza, Calatrava e outros.

Fai anos namoreime de Lisboa. Agora vou unhas cinco ou seis veces o ano por traballo; pero soamente paso polas zonas de negocios, chegueina a aborrecer. Desexo voltar, soamente por pracer, e descubrir novamente a Lisboa que coñecín.


Outra vez te revejo —Lisboa e Tejo e tudo—,
Transeunte inútil de ti e de mim,
Estrangeiro aqui como em toda a parte,
Casual na vida como na alma,
Fantasma a errar em salas de recordações,
Ao ruído dos ratos e das tábuas que rangem
No castelo maldito de ter que viver...

Outra vez te revejo,
Sombra que passa através de sombras, e brilha
Um momento a uma luz fúnebre desconhecida,
E entra na noite como um rastro de barco se perde
Na água que deixa de se ouvir...

Fernando Pessoa.

lunes, 4 de agosto de 2008

EFDR navegando pola Ría de Vigo


Saíndo do porto de San Adrián de Cobres, Vilaboa (Pontevedra)



Navegando pola Ría de Vigo, coa ponte de Rande o lonxe.




Chegando a illa de San Simón, na ría fronte a Cesantes, Redondela (Pontevedra)